Wat ontstaat er door het combineren van deze bekende cultuurplant, blauwe kleurstof en het symbool van een scheepsaccessoire? Als vaardige handen en elegante ideeën samenkomen, kun je jezelf verblijden met mooie, modieuze en nuttige kleding en accessoires. Maar laten we bij het begin beginnen.
Blauwdrukateliers waren nog heel gewoon in de 19e eeuw en waren vooral wijdverspreid in de Moravische regio van het Boheemse koninkrijk Oostenrijk-Hongarije. Daar bloeide linnen, de grondstof voor stoffen, en er was geen tekort aan linnen. Linnen werd gebleekt door zon en water. Gebleekt linnen werd gedrukt in blauwdrukateliers, met behulp van handgesneden houten vormen en speciale coatingmiddelen op de gebieden die wit bleven. Paaseieren werden op een vergelijkbare manier versierd, waarbij was werd gebruikt om het patroon te maken en het gebied onder de was werd gekleurd zonder kleur. Na het verven met indigo werd het linnen gewassen en ontstond er een blauwe doek met een wit patroon. Het verband met de lokale klederdracht moet ook worden vermeld. In die tijd waren klederdrachten een algemeen onderdeel van de garderobe en accessoires met een blauw patroon werden al snel een populair onderdeel van de garderobe.
In de 20e eeuw, toen de kledingindustrie zich ontwikkelde, nam het belang en het aantal blauwdrukateliers af en werden ze bijna vergeten. Gelukkig droeg een werkplaats in Strážnice in de regio Hodonin ook bij aan de redding van de blauwdruk. Het sloeg de handen ineen met een ander bedrijf dat zich bezighield met lokale scheepvaart. Ja, dat klopt, Strážnice is ook een haven aan het Batakanaal, een binnenwaterweg. En het beste symbool van deze verbinding is een wit anker, geschilderd op een diepblauwe stof. Dit anker wordt door bekwame naaisters verwerkt tot jurken, rokken, shirts, tunieken, broeken, sjaals, dassen, tassen, hoofdbanden, kussenslopen en zelfs teddyberen. In deze ateliers worden blauwdrukken gemaakt met precies dezelfde technieken als in de tijd van het Donau Rijk. Sterker nog, sommige van de voormalige deelstaten, nu Tsjechië, Slowakije, Hongarije en Oostenrijk, hebben samen met Duitsland bijgedragen aan het Werelderfgoed van de blauwdrukkunst, zoals vermeld aan het begin van dit artikel.

Wat ontstaat er door het combineren van deze bekende cultuurplant, blauwe kleurstof en het symbool van een scheepsaccessoire? Als vaardige handen en elegante ideeën samenkomen, kun je jezelf verblijden met mooie, modieuze en nuttige kleding en accessoires. Maar laten we bij het begin beginnen.
Blauwdrukateliers waren nog heel gewoon in de 19e eeuw en waren vooral wijdverspreid in de Moravische regio van het Boheemse koninkrijk Oostenrijk-Hongarije. Daar bloeide linnen, de grondstof voor stoffen, en er was geen tekort aan linnen. Linnen werd gebleekt door zon en water. Gebleekt linnen werd gedrukt in blauwdrukateliers, met behulp van handgesneden houten vormen en speciale coatingmiddelen op de gebieden die wit bleven. Paaseieren werden op een vergelijkbare manier versierd, waarbij was werd gebruikt om het patroon te maken en het gebied onder de was werd gekleurd zonder kleur. Na het verven met indigo werd het linnen gewassen en ontstond er een blauwe doek met een wit patroon. Het verband met de lokale klederdracht moet ook worden vermeld. In die tijd waren klederdrachten een algemeen onderdeel van de garderobe en accessoires met een blauw patroon werden al snel een populair onderdeel van de garderobe.
In de 20e eeuw, toen de kledingindustrie zich ontwikkelde, nam het belang en het aantal blauwdrukateliers af en werden ze bijna vergeten. Gelukkig droeg een werkplaats in Strážnice in de regio Hodonin ook bij aan de redding van de blauwdruk. Het sloeg de handen ineen met een ander bedrijf dat zich bezighield met lokale scheepvaart. Ja, dat klopt, Strážnice is ook een haven aan het Batakanaal, een binnenwaterweg. En het beste symbool van deze verbinding is een wit anker, geschilderd op een diepblauwe stof. Dit anker wordt door bekwame naaisters verwerkt tot jurken, rokken, shirts, tunieken, broeken, sjaals, dassen, tassen, hoofdbanden, kussenslopen en zelfs teddyberen. In deze ateliers worden blauwdrukken gemaakt met precies dezelfde technieken als in de tijd van het Donau Rijk. Sterker nog, sommige van de voormalige deelstaten, nu Tsjechië, Slowakije, Hongarije en Oostenrijk, hebben samen met Duitsland bijgedragen aan het Werelderfgoed van de blauwdrukkunst, zoals vermeld aan het begin van dit artikel.