Ik was 10 jaar samen met mijn vriend, het leeftijdsverschil tussen ons was 11 jaar. We hebben samen 2 kinderen. 2,5 jaar geleden verliet hij ons. Hij wilde weer een single leven, maar overal vertelde hij me dat ik hem geestelijk mishandelde, maar dat ik hem uit de schulden had geholpen, zijn auto had betaald en al het goede, nee, hij ziet alleen het slechte. Al die tijd dat we uit elkaar waren hield ik nog steeds van hem, natuurlijk had hij een paar onenightstands… mijn collega\’s op het werk zeiden dat ik op date moest gaan, dat het tijd was en dat ik misschien verliefd zou worden of op zijn minst een keer zou “ontspannen”. Het gebeurde, na een tijdje ontmoette ik er een, maar we waren gewoon vrienden en we zijn een keer met elkaar naar bed geweest.
Ik kwam erachter dat ik zwanger was (ik begrijp nog steeds niet dat het na één slippertje was), de man overtuigde me om de baby te houden. Ik twijfelde, voor een lange tijd, ik voelde wroeging alsof ik mijn ex had bedrogen, ik hield nog steeds van hem, mijn bedoeling was alleen om te vergeten. Maar het was erger. Uiteindelijk hield ik mijn zoon. Hij is nu een jaar oud. Mijn ex hielp me door de zwangerschap heen, de kleine kende hem al sinds hij een baby was en alles leek erop dat we als gezin konden werken, hoewel hij het me kwalijk nam dat ik oordeelde over vrouwen die kinderen hebben met meerdere mannen. Gisteren kondigde hij me aan dat hij een vrouw had gevonden en dat ze gingen samenwonen.
Hij heeft de kinderen ingeënt, dat deze moeder beter kan koken dan ik, dat ze op reis gaan en dat ze nieuwe broertjes en zusjes hebben. Een vrouw die ook 3 kinderen heeft, elk met een ander. Ik huil al sinds gisteren en mijn wereld is ingestort. Ik heb nog nooit zo\’n pijn gevoeld en hij vertelde me gewoon met een glimlach dat het mijn eigen schuld was, dat als ik mijn baby niet ergens anders naartoe had gebracht en was afgevallen na de tweede bevalling, hij zou overwegen om terug te komen. Dat hij zich ook zorgen om me had gemaakt en dat hij nu gelukkig zou zijn. En het gevoel dat Kerstmis met iemand anders en 3 vreemde kinderen zou zijn. Een van de kinderen zit bij onze dochter in de klas en ze mogen elkaar niet. En hij vertelt mijn dochter dat haar papa ook al van hem is…Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik moet doen, ik weet dat ik sterk moet zijn voor de kinderen maar ik ben zo down, ik heb al die tijd geprobeerd om ons samen te krijgen, ik heb alles voor hem gedaan. En toch keert hij de kinderen tegen me.
